چرا رفتن ؟



همیشه و از کودکی به گذشته پر افتخار تمدن ایران مباهات می کرده ام ! همیشه و در هر موقعیتی که بوده ام ، از ایرانی بودن خودم احساس شعف میکردم ! و مطمئنم که این احساس ، احساس به جایی بوده است ! متعلق بودن به کشوری که زادگاه خیام و عطار و مولانا و هزاران افتخار دیگر باشد ، متعلق بودن به کشوری که خاستگاه حقوق بشر باشد و متعلق بودن به تمدنی چند هزار ساله واقعا جای افتخار دارد !
اما در سالهای اخیر ، موضوعی ذهن مرا قلقلک میدهد !
افتخارات عصر حاضر چه کسانی هستند ؟ جایگاه کنونی علم و دانش کجاست ؟ تاثیر آن همه تمدن بر حال کنونی ما چیست ؟ متاسفانه و در حال حاظر کشور ما مهد دانشمندان بنام نیست ! و ایرانی هایی که همکنون در سطح دنیا چهره شده اند ، خارج از این مرز و بوم رشد کرده اند ! حداقل سالهای شکوفایی خود را در ایران به سر نبرده اند ! (البته شاید استثناهایی هم وجود داشته باشد !)
نظر شخصی من اینست که جو کنونی حاکم بر ایران عرصه را بر دانشمندان تنگ کرده است ! و متاسفانه باعث این رکود شده است !
من زحمات قهرمانانی را که در چنین شرایطی در ایران فعالیت میکنند بی ارزش نمیکنم ولی فکر میکنم در این اوضاع فقط علومی که به نحوی حمایت دولت را داشته باشند ، رشد میکنند ! حقیقت تلخی است که اندیشمندان و دانشمندان ایرانی برای رسیدن به حق خود در زندگی از ایران میروند ! اینکه یک دانشمند در ایران و با فقر زندگی کند هیچ افتخاری نیست ! هر چند که وقف کردن عمر در راه علم کاری است بس ارزشمند اما همه نمیتوانند پهلوان و قهرمان باشند . فرار نخبگان بر خلاف جو عمومی جامعه ، امری نیک است زیرا ماندن آنها یعنی هدر رفتن استعدادشان ! حال آنکه با رفتن میتوانند نام ایران را زنده و تصویر ایران را در تاریخ جاودانه کنند .
بگذارید ما نیز برای آیندگان از نخبگان ایرانی بگوییم و بتوانیم نام چند ایرانی موفق را ببریم !
قلب هر علاقمند به علم فشرده میشود وقتی که میبیند کسی که میتواند دانشمند و اندیشمند بزرگی باشد ، در به در به دنبال خرید زمین و یا خانه ایست که بتواند حداقل های یک زندگی را فراهم کند !
و این دردی است که همکنون گریبان جامعه ما را گرفته است ! و اساتید دانشگاه وقت خود را به جای تحقیق و مطالعه در بازای های مسکن و زمین صرف میکنند . و پزشکان دربدر دنبال پروژه های اقتصادی زود بازده هستند !

مهاجرت نخبگان ، راهی است برای نجات علم تا زمانی که زمینه برای فعالیتشان در ایران مهیا شود !

با پوزش از دوستان به خاطر زبان الکن و نثر نا شیوای من ! هدف ابراز دردی بود که در دل داشتم !